ben yazamıyorum. bugünlerde çok kötüyüm. kendimi devlet, avukat kapısı aşındırmaya verdim. verdik. birsen'le beraber. sana birşey olma ihtimalini düşündükçe delirecek gibi oluyorum. senin orada olduğunu ciddi ciddi düşündükçe de. sen şu an ne bileyim 5 yıldızlı bir otelde keyif yapıyor olsan bile 'çok özledim, hadi gel artık' diyecekken nerede ve ne durumda olduğunu düşününce hiç bir yere sığamıyorum.
o yüzden yazamıyorum, sana uzaklardaki kardeşimmişsin, korkunç bir ayrılık halindeymişiz gibi yazamıyorum. uzaktaki sana seslenip kavuşacağımız günün hayalini kuramıyorum. yazınca çok gerçek oluyor. bu bloğu, S.nin yazılarını okumakta bile çok çok zorlanıyorum.
ne zaman ki biraz hafiflerim, daha eğlenceli gibi yazabilmeye başlarım ya da en azindan daha guclu belki o zaman...
simdilik S.nin yazilarini okuyacagim kendimde guc buldukca
not: bugunler, korsanlarn size yemek, su vermeyi kestikleri, sizi oldurmekle tehdit ettikleri ve sabahlari doverek uyandirmaya basladiklari gunler (eger yakup kaptan yanlis bilgi vermediyse)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder